Τα βιβλία πίσω από τις σειρές που αγαπήσαμε
Τα τελευταία χρόνια, νέες και παλιές σειρές μάς σαγήνευσαν πριν την προβολή τους. Trailer γεμάτα μυστήριο, ανατροπές και άπλετο έρωτα βομβάρδισαν την οθόνη μας διεκδικώντας μια θέση στην καρδιά μας.
Πόσοι όμως γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ήρωες που ξεπήδησαν από το χαρτί μέσα στο σαλόνι μας;
- Σασμός, (2021 έως σήμερα)
Καταιγιστικές, σπαρακτικές εξελίξεις χωρίς τελειωμό. Διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Κρήτης, στο οποίο όλοι συνδέονται από μυστικά και πάθη. Μια βεντέτα έχει ξεσπάσει κι οι δυο οικογένειες διψούν για περισσότερο. Εκδίκηση συλλαβίζουν όσες μάνες έθαψαν τα παιδιά και τους άντρες τους. Δικαίωση το ονομάζουν οι άντρες τους ενώ ελάχιστοι είναι εκείνοι που τολμούν να ελπίζουν για τον Σασμό.
Ο άντρας σηκώνει το χέρι του και σημαδεύει. Οι επτά πυροβολισμοί που ακούγονται ωχριούν μπροστά στην κραυγή του παιδιού: «Πατέρα…». Αλήθεια ή πλάνη; Τυχαίο γεγονός ή βεντέτα; Οι καταστάσεις περιπλέκονται και παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή.
Ακολουθεί δεύτερος θάνατος – αυτήν τη φορά μια γυναίκα. «Τις γυναίκες και τα κοπέλια δεν τα σκοτώνουν. Αλλού να ψάξετε για τον φονιά. Όχι στη βεντέτα…» Τα λόγια των μυστών ακούγονται ουτοπικά.
«Πάρε την κοπελιά μας και αλαργέψετε αμέσως από την Κρήτη. Δεν θα αργήσει να γίνει κι άλλο κακό. Φύγετε…» Μια μάνα μαζί με την κόρη της, εν μία νυκτί, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Ένα κλειδί μένει κρεμασμένο στην πρόκα του τοίχου και μια μαντινάδα στέκει ατελείωτη.
Όρη και θάλασσες, τραγούδια και κατάρες, οργή και χάδι. Μέσα στις αντιθέσεις της φωτιάς, οι άνθρωποι χτίζουν τα όνειρά τους. Ωστόσο, η θέληση και το πάθος δεν αρκούν. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν ακαριαία.
Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται και η παλιά βεντέτα, σαν εφιάλτης, σκορπά τον τρόμο ανάμεσα σε δυο χωριά της Κρήτης. Οι λέξεις ποτέ δεν είχαν αρκετή δύναμη για να περιγράψουν τόσο ακραία συναισθήματα. Τι θα μπορούσε να επιφέρει τη συμφιλίωση, τον πολυπόθητο Σασμό; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- Μαύρο Ρόδο, (2022)
Δίχασε την κοινή γνώμη. Καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Ιδιαίτερα πρωτοπόρο για τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης που έμελλε να εθιστεί στις ερμηνείες των ηθοποιών.
Η επιστροφή στο πατρικό είναι ταυτόχρονα και επιστροφή στο παρελθόν, τότε που όλα άλλαξαν απότομα στη ζωή της νέας κοπέλας. Η πάλη ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει, το πρέπει και το μπορώ, με τις σκιές του χθες να βαραίνουν το πεπρωμένο της. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της, χωρίς η ίδια να το έχει επιλέξει, σ’ ένα χώρο που της άφησε τα σημάδια του, μ’ έναν τρόπο σκέψης μακριά από των υπολοίπων. Οι εσωτερικές συγκρούσεις τεράστιες. Τι θα ακολουθήσει; Όταν ο άλλος σού δίνει ένα κομμάτι της ψυχής σου που δεν είχες καν αντιληφθεί ότι σου έλειπε, τότε μήπως η αγάπη είναι ένα λουλούδι που πρέπει να του επιτρέψεις να ανθίσει; Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ορίζει η μοίρα. Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε ο Θεός. Ένα μυθιστόρημα όχι μόνο για τον έρωτα, αλλά και για την αγνότητα της ψυχής, ένα καθηλωτικό και κατανυκτικό βιβλίο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- Το κορίτσι με το σαλιγκάρι, (2023)
Μια ξενάγηση στα Μάταλα, στον Παράδεισο των «παιδιών των λουλουδιών και της ελευθερίας, πραγματοποιεί η αγαπημένη συγγραφέας, Πηνελόπη Κουρτζή. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει η ίδια σε συνέντευξη της (Τα Μάταλα συμβολίζουν) την ελευθερία και την αθώα αγάπη. Το καταφύγιο. Και του μυαλού και του σώματος.
Αξίζει να αναφερθεί πως πριν ακόμη κυκλοφορήσει το βιβλίο, γυρίστηκε μια εικοσάλεπτη ταινία μικρού μήκους σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λουκάτου. Πλέον, το απολαμβάνουμε από την συχνότητα της ΕΡΤ με τον τίτλο «Η ΠΑΡΑΛΙΑ» ενώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο η γλυκύτατη Δανάη Μιχαλάκη συγκινεί.
«Σε θέλω δικό μου. Δεν αντέχω πια να σε μοιράζομαι. Προτιμώ να μη σε έχω καθόλου αν δεν ανήκεις μόνο σε εμένα».
Ο τόνος ήταν απολογητικός, η φράση απλή και χιλιοειπωμένη. Όμως καμία δεν είχε τολμήσει να του το πει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αλλά του το είπε. Εκείνη. Το κορίτσι με το σαλιγκάρι.
Έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού από το Λονδίνο στις 26 Μαρτίου του 1969. Έφτασε κρατώντας στη χούφτα της ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι. Και από εκεί, πάντα με το μικρό σαλιγκάρι προστατευμένο στην κλειστή παλάμη της, πήγε στα Μάταλα. Εκεί όπου της είχαν υποσχεθεί ότι βρισκόταν ο παράδεισος της φύσης. Και των χίπηδων. Στα Μάταλα, τον παράδεισο της ελευθερίας. Και της Τζόνι Μίτσελ. Και του Χάρι. Προπαντός του Χάρι. Έμεινε μέχρι τον Μάιο του 1969, περιμένοντας, μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών από όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι της αγάπης. Μα αυτό δεν ήρθε ποτέ… Γιατί εκείνο τον Μάιο έγινε ό,τι έγινε.
Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, και για ένα αγόρι, που δεν μπορούσε να ερωτευτεί. Στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου, τα φημισμένα Μάταλα. Κάτω από τον μοναδικό ήλιο της Κρήτης, με τον αέρα της Αφρικής να φυσάει στο Λιβυκό Πέλαγος, διώχνοντας μακριά τις ιστορίες της τότε καθωσπρέπει κοινωνίας. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- Το Ναυάγιο
Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η πλοκή ακολουθεί τι συνέβη πριν και μετά το ναυάγιο του οχηματαγωγού Ηράκλειον, που βύθισε σε πένθος τη χώρα τον Δεκέμβριο του 1966. Εξαιρετικό καστ, ερμηνείες που σου μένουν, μια χημεία τόσο αβίαστη που απορείς και συμπάσχεις. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τη σειρά, σας προτείνουμε να διαβάσετε πρώτοι το βιβλίο. Λίγα spoilers ποτέ δεν πείραξαν κανένα…
Τις σπουδαιότερες διαδρομές τις έχεις ήδη κάνει ψάχνοντας να βρεις τον χάρτη σου.
8/12/1966, Φαλκονέρα, ώρα 02:06.
SOS από Ηράκλειον.
Στίγμα μας: 36° 52´ B., 24° 08´ A. Βυθιζόμαστε!
Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών. Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί; Ποιος θα χαθεί;
Σύγχρονη εποχή.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία τής θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα, που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της.
Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι. Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τέλειωσε ποτέ.
- Το προξενιό της Ιουλίας
Το είχα στη wishing list τουλάχιστον ένα χρόνο τώρα μα όλο το ανέβαλλα με τόσα αδιάβαστα να με επιπλήττουν στην βιβλιοθήκη μου. Έφτασε όμως η ώρα να ενταχθεί στο πρόγραμμα πριν δω την σειρά, γιατί ναι, συνυπολογίστε με σε εκείνους που θέλουν spoilers και την σειρά ολοκληρωμένη για να την δουν.
Το προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της.
Έξι ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και κρατείται· στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας.
Οι αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949. Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός.
Υποθέσεις, συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν όπως κι η περσινή υπόσχεται να είναι θεαματική, γεμάτη συναισθήματα και ανατροπές. Κι αν είσαι σαν εμένα και δεν μπορείς να περιμένεις, διάβασε το άρθρο μου για παλαιότερες σειρές εμπνευσμένες από βιβλία ή ακόμη ρίξε μια ματιά στο Μαύρο Ρόδο που έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Αξίζει, αναγνώστη μου.