Τι θα κάνεις με τη “ζωή σου”;

Πριν λίγο καιρό, έτυχε να ακούσω  μια συζήτηση μεταξύ μητέρας-κόρης. 

Η κόρη γύρω στα 40, είχε αποφασίσει να αφήσει τη δουλειά της. Μια δουλειά σταθερή, με καλά χρήματα, μια δουλειά που έκανε από τότε που τελείωσε το πανεπιστήμιο, αυτό είχε σπουδάσει άλλωστε.

Έλεγε στη μητέρα της λοιπόν πως από δω και πέρα θέλει να να ταξιδέψει, να ανοίξει μια δικιά της επιχείρηση δεν ήταν σίγουρη και η ίδια τι ήθελε καλά καλά, ήθελε να το ανακαλύψει, δεν είχε «οικογένεια και υποχρεώσεις αλλωστε».

Η μητέρα της ψιλό-αδιάφορη για αυτή την υπέροχη επιφωτιση της κόρης να ανακαλύψει τα ονειρα της, της είπε χωρίς υπομονή:«Αποφάσισε ομως τι θα κάνεις με τη ζωη σου!»

Τι θα κανείς με τη ζωή σου;

Μια ερώτηση που έχουμε ακούσει όλοι από μικροί.

Όποτε τυχόν και ονειροπολήσεις λίγο παραπάνω…

…όταν κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουν επιλέξει ως επάξια, όταν δείξεις αναποφάσιστος για το τι θελεις να κανείς ακόμα και όταν έχεις μεγαλώσει, όταν φαίνεται να ενδιαφέρεσαι περισσότερο για τις τις στιγμες του τώρα, παρά για το κοπιαστικό σου μέλλον.

θα έρχεται πάντα σαν χαστούκι αυτή η ερώτηση: 

Τι θα κανείς με τη ζωή σου;

Με έναν τόνο απαξίωσης, λες και η ζωή μου είναι ένα βάρος για τον κόσμο αν δεν γίνω «χρήσιμη» για τα δεδομένα τους. 

Λες και είναι ένα τσουβαλι πέτρες που θα ξελαφρωνει μόνο αν γίνω παραγωγική μέχρι τελευταίας σταγόνας κόπου και αν εκπληρώσω τις προσδοκίες όλων. Λες και η ζωή έχει μόνο έναν δρόμο που πρέπει να περπατήσεις. 

Η ζωη σου δεν ειναι ενα άσχημο παλιό τσουβάλι που η κοινωνία δεν θέλει να επωμιστεί αν δεν χωρέσεις μέσα ο,τι αυτή επιτάξει.

Η ζωη σου δεν έχει βάρος, είναι φως, είναι οποία ευτυχία και αν ονειρευτεις. 

Η ζωή σου ειναι φτερά που θα σε οδηγήσουν στα ονειρα σου. 

Όταν ρωτανε τι θα κανείς με τη ζωη σου, σκέψου μόνο: «οτιδήποτε θελήσω».

Είναι δική σου η ζωή να αποφασίσεις, δεν τη χρωστάς σε κανέναν, ούτε χρειάζεται να κουβαλήσεις τσουβάλια προσδοκίες. Να το θυμάσαι.

Look on the bright side of life…

Xenia Berberidou