Μακρυνίτσα: “Το μπαλκόνι του Πηλίου”
Μέσα στη καρδιά του χειμώνα, αυτό ακριβώς αναζητά η ψυχή… μια ζεστή ατμόσφαιρα, σε ένα γραφικό και ήσυχο μέρος, μακριά από τη βαβούρα της πόλης.
Απλώς, πίνοντας μια κούπα αχνιστό καφέ και απολαμβάνοντας ένα μικρό γλύκισμα, αγναντεύοντας παράλληλα έξω από το παράθυρο τη θέα του τοπίου.
Στην προκειμένη περίπτωση, τη Μακρυνίτσα του Πηλίου. Σίγουρα…
Στην απλότητα κρύβεται όλη η μαγεία…
Στη λίστα με τα πιο όμορφα ορεινά χωριά της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να μην είναι η Μακρυνίτσα του Πηλίου.
Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του Πηλίου αποτελεί κόσμημα για τη περιοχή.
Δικαίως πρόκειται για έναν από τους πιο ωραίους και πιο ξακουστούς προορισμούς όχι μόνο για το χειμώνα αλλά και για το καλοκαίρι αφού μετατρέπεται σε ένα καταπράσινο υπερθέαμα!
Αυτό το μοναδικό μέρος θα μαγέψει όποιον αντικρύσει την ομορφιά του.
Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των αρχοντικών και τα πέτρινα πλακόστρωτα συνιστούν ένα απίστευτα παραδοσιακό μέρος.
Τα ρυάκια, τα καλντερίμια και τα δάση συνιστούν συνάμα και ένα τοπίο με φυσικό κάλλος. Η θέα σε ολόκληρο το Βόλο σου κόβει πραγματικά την ανάσα. Πως γίνεται λοιπόν να αντισταθείς σε αυτό το μέρος ;
Ο μοναδικός τρόπος για να εξερευνήσεις την ομορφιά της Μακρυνίτσας είναι να αφήσεις το αμάξι στην αρχή του χωριού και να περπατήσεις καθώς ο δρόμος συνεχίζει μόνο με τα πόδια.
Στο σημείο αυτό θα αντικρίσεις και τα κρυστάλλινα νερά που τρέχουν από τον καταρράκτη.
Μόλις αρχίσεις να διασχίζεις το πλακόστρωτο θα μαγευτείς από το τοπίο. Αριστερά ο Βόλος από ψηλά και δεξιά δεκάδες μαγαζάκια που σε περιμένουν να τα επισκεφτείς.
Μόλις φτάσεις στη πλατεία θα δεις τον περιβόητο πλάτανο με την τεράστια κουφάλα του που χωράει να μπει άνθρωπος μέσα! Υπολογίζεται πως είναι 500 ετών!
Συνεχίζοντας τον περίπατο λίγο ακόμα θα φτάσεις στο πιο φημισμένο σημείο του Πηλίου που στην όψη φαντάζει σαν ένα μεγάλο μπαλκόνι. Για αυτό το λόγο η Μακρυνίτσα έχει μείνει γνωστή και ως
«Μπαλκόνι του Πηλίου»
Χρονολογείται ότι πήρε την ονομασία αυτή το 1934 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο όταν επισκέφτηκε το χωριό και όχι άδικα αφού η θέση που είναι χτισμένο σου επιτρέπει να χαζεύεις ολόκληρο τον Βόλο από ψηλά.
Μην νομίζεις ότι ήταν μόνο αυτό. Τώρα ήρθε η ώρα το τέλος του περιπάτου να συνοδευτεί από Πηλιώτικες δημιουργίες. Έτσι, οι γεύσεις σε συνδυασμό με τη μαγεία του τοπίου θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη σου!
Κάπου εδώ αυτό το “ταξίδι” έφτασε στο τέλος του. Εύχομαι να το απόλαυσες και να μπόρεσα να σου μεταφέρω έστω λίγη από αυτή τη μαγεία του. Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά μη ξεχνάς…
Μέχρι το επόμενο μας ταξίδι…
Μη ξεχνάτε…
“Ιt’s the possibility of having a dream come true that makes life interesting”