Μαίρη Ρενώ : Η Αγγλίδα συγγραφέας, με τα διάσημα μυθιστορήματά για την αρχαία Ελλάδα!
Η Μαίρη Ρενώ / Mary Renault,γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1905, και σπούδασε στην Οξφόρδη, αρχικά είχε επιλέξει να διδάξει, άλλα γρήγορα την κέρδισε ο κόσμος της συγγραφής!
Μετά το πτυχίο της εκπαιδεύτηκε για τρία χρόνια ως νοσοκόμα και εκεί έγραψε την πρώτη της γνωστή νουβέλα με τίτλο «Υπόσχεση αγάπης».
Κατά την διάρκεια του πολέμου και καθώς υπηρετούσε πλέον ως νοσοκόμα έγραψε ακόμη τρεις νουβέλες, η μία εξ αυτών απέσπασε και το βραβείο M.G.M. με τίτλο «Επιστροφή στη νύχτα».
Αργότερα και με τη λήξη του πολέμου η Ρενώ εγκαταστάθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής ενώ στα ταξίδια της που ακολούθησαν η Ελλάδα τράβηξε το ενδιαφέρον της και εμφανέστατα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης.
Η Αρχαία Ελλάδα πρωταγωνίστησε στα επόμενα και πολύ γνωστά της μυθιστορήματα με τίτλους «Ο βασιλιάς πρέπει να πεθάνει», «Ο ταύρος που βγήκε από τη θάλασσα», «Φωτιά από τον ουρανό» και πολλά άλλα.
Η πρώτη της επίσκεψη της στην Αθήνα ήταν το 1954. Με ξεναγό τον Kimon Friar, γνωρίζει τα μουσεία και την ξένη παροικία, στοχάζεται πάνω στα βλέμματα των Ελλήνων, και σχεδιάζει τα επόμενα βιβλία της.
Απεβίωσε το 1983 αφήνοντας πίσω της σειρές μυθιστορημάτων που αγαπήθηκαν και αγαπιούνται μέχρι και σήμερα.
Διάσημες, επίσης είναι και μερικές από τις σπουδαιότερες φράσεις της που μπορεί και εσείς να έχετε διαβάσει στο διαδίκτυο.
Δείτε μερικές από αυτές σε ελεύθερη απόδοση.
“Πώς μπορούν οι άνθρωποι να εμπιστεύονται τη συγκομιδή, εάν δεν βλέπουν τι σπέρνουν; “
“Στο μίσος, όπως και στην αγάπη, ενισχύουμε αυτό που μας προβληματίζει.
“Αυτό που απευχόμαστε, το δίνουμε στην ψυχή μας.”
“Να ζεις σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα, να ζεις σαν να πρόκειται να πεθάνεις. Να ζεις και με τα δύο ταυτόχρονα.”
“Ένας άνδρας είναι στο νεότερο του όταν σκέφτεται ότι είναι άνδρας, που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι οι πράξεις του πρέπει να το αποδεικνύουν”.
“Είναι πικρό να χάσεις έναν φίλο εξαιτίας του κακού, πριν τον χάσεις εξαιτίας του θανάτου.”
“Τα χρήματα αγοράζουν πολλά πράγματα … Το καλύτερο από αυτά είναι η ελευθερία.”
Απόσπασμα | Ο ταύρος από τη θάλασσα
Η θάλασσα ήταν γεμάτη δελφίνια όταν μπήκα στον Πειραιά με τους συντρόφους μου απ’ την κρητική αρένα του ταύρου, με όλα μου τα πανιά ανοιγμένα. Η Κνωσός, που εδώ κι αμέτρητα χρόνια κυριαρχούσε στις θάλασσες, είχε πέσει. Τα μαλλιά και τα ρούχα μας μύριζαν ακόμα καπνό απ’ το Λαβύρινθο που καιγόταν.
Πήδηξα στη στεριά και γέμισα τις χούφτες μου με χώμα απ’ την αττική γη. Κόλλησε στις παλάμες μου σαν σάρκα ερωμένης. Και τότε αντίκρισα τους ανθρώπους που μας κοιτούσαν, χωρίς να μας χαιρετούν, φωνάζοντας ο ένας στον άλλον να δουν τους Κρήτες ξένους.
________________________
