Συνέντευξη με τη συγγραφέα του παραμυθιού «Η νεράιδα χωρίς φτερά»
Μερικές φορές, οι πιο αληθινές ιστορίες ξεκινούν από έναν ψίθυρο της καρδιάς – μια εσωτερική ανάγκη να ειπωθεί κάτι αυθεντικό, κάτι που γεννιέται μέσα από την προσωπική εμπειρία και τον συναισθηματικό κόσμο του δημιουργού. Κάπως έτσι γεννήθηκε και Η νεράιδα χωρίς φτερά, ένα παραμύθι που δεν γράφτηκε απλώς για παιδιά, αλλά για κάθε ψυχή που έχει νιώσει ποτέ “χωρίς φτερά”.
Η συγγραφέας του, η Κατερίνα Χριστοδούλου, εσωστρεφής, τελειομανής και αγχωτική – όπως η ίδια αυτοπροσδιορίζεται – μιλά με ειλικρίνεια για το πώς η ανάγκη για λύτρωση και έκφραση την οδήγησε στη δημιουργία ενός τρυφερού και βαθιά ανθρώπινου έργου. Μέσα από τη φανταστική ηρωίδα της, επανασυνδέεται με τη δική της παιδική πλευρά, αγγίζοντας θέματα όπως η απώλεια, η αποδοχή και η πίστη στον εαυτό.
Σε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη, η Κατερίνα μοιράζεται μαζί μας τη διαδρομή της, τις εμπνεύσεις της, τα συναισθήματα που τη συνόδευσαν στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της στη Θεσσαλονίκη και τα όνειρά της για το μέλλον. Γιατί, όπως μας λέει, όταν οι ιστορίες έχουν ψυχή, τότε έχουν και τη δύναμη να αγγίξουν τις πιο ευαίσθητες πτυχές των ανθρώπων.
1. Περιέγραψε μου τον εαυτό σου με 3 λέξεις.
Εσωστρεφής, τελειομανής, αγχωτική. Αυτά τα χαρακτηριστικά με συνοδεύουν σε κάθε δημιουργική διαδικασία και ίσως ακριβώς γι’ αυτό το γράψιμο λειτουργεί για μένα ως μια μορφή λύτρωσης και εξισορρόπησης.
2. Πώς προέκυψε «Η νεράιδα χωρίς φτερά»; Τι ήταν εκείνο που πυροδότησε τη φαντασία σου και ποιο μήνυμα θέλησες να περάσεις;
Το παραμύθι γεννήθηκε τον Μάιο του 2022, μέσα σε μια δύσκολη και φορτισμένη περίοδο. Αν και ασχολούμαι χρόνια με τη λογοτεχνία, δεν είχα ποτέ σκεφτεί να γράψω κάτι για παιδιά. Κι όμως, μέσα σε μία μόνο μέρα, ξεδιπλώθηκε αυθόρμητα η μισή πλοκή σαν να ήθελε να ειπωθεί με το δικό της ρυθμό.
Το μήνυμα που επιθυμούσα να μεταδώσω είναι η αξία της μοναδικότητας. Κάθε παιδί, κάθε άνθρωπος, αξίζει να αγαπιέται και να αποδέχεται τον εαυτό του έτσι όπως είναι. Η διαφορετικότητα δεν είναι μειονέκτημα, είναι δύναμη και πλούτος. Ήθελα να γράψω μια ιστορία που να εμπνέει πίστη στον εαυτό και θάρρος απέναντι στις δυσκολίες.
3. Ταυτίστηκες με τη νεράιδά σου και γιατί;
Ναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η νεράιδα μου είναι η φωνή μιας παιδικής πλευράς του εαυτού μου που για χρόνια δεν είχε εκφραστεί. Ως παιδί ήμουν αρκετά εσωστρεφής και δυσκολευόμουν να ανοιχτώ. Μέσα από αυτή τη μικρή ηρωίδα, κατάφερα να φέρω στην επιφάνεια βαθύτερα συναισθήματα και εμπειρίες. Εκείνη βιώνει απώλεια, φόβο, αμφιβολία αλλά δεν εγκαταλείπει. Και τελικά, μεταμορφώνεται μέσα από τη δοκιμασία της, όπως και εγώ μέσα από τη διαδικασία της συγγραφής.
4. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Το ταξίδι της συγγραφής ξεκίνησε με μια εσωτερική ανάγκη, χωρίς προσδοκίες για το πού θα οδηγήσει. Όμως, η εμπειρία του να δίνεις φωνή σε κάτι που πηγάζει βαθιά από μέσα σου είναι ανεκτίμητη. Δεν ξέρω ακριβώς τι θα φέρει το μέλλον αλλά σίγουρα θα συνεχίσω να γράφω είτε για παιδιά είτε για ενήλικες. Να δημιουργώ ιστορίες που έχουν ψυχή και που μπορούν να συνομιλήσουν με τις ευαίσθητες πλευρές των ανθρώπων.
5. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου σου στην Θεσσαλονίκη. Πώς αισθάνθηκες έχοντας στα χέρια σου το πρώτο δικό σου δημιούργημα;
Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.
Άγχος, συγκίνηση, υπερηφάνεια. Για πρώτη φορά βρέθηκα απέναντι σε ένα έργο μου που δεν ήταν πια απλώς λέξεις στο χαρτί, ήταν ένα ζωντανό δημιούργημα.
Ένιωσα πως κάτι βαθιά δικό μου είχε πάρει μορφή και είχε βρει τον δρόμο του προς τον κόσμο. Ήταν μια στιγμή αποδοχής και μια υπενθύμιση ότι τα όνειρα όταν καλλιεργούνται με αγάπη και ειλικρίνεια, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.